A może konkurs na haiku? Od pani Beaty Wolak z biblioteki Szkoły Podstawowej nr 9 w Gliwicach otrzymaliśmy relację z takiego właśnie szkolnego konkursu.
Haiku pochodzi to krótki utwór wierszowany. Składa się z trzech wersów podzielonych rytmicznie na sylaby: 5 - 7 - 5.
Dawno, dawno temu w Chinach poeci uwielbiali spotykać się, wspólnie podziwiać piękno przyrody i pisać o tym wiersze. Siadali na przykład w księżycową noc nad brzegiem rzeki - każdy osobno - i pisali wiersze, a potem wysyłali je sobie rzeką jako papierowe łódeczki.
Moda przeszła do Japonii i w średniowieczu powstał w ten sposób zwyczaj organizowania turniejów poetyckich. Polegało to na tym, że do króciutkiego wersu trzeba było dołożyć następny. Od pierwszego wersu zależały następne - musiały być związane tematycznie.
Wielkim wyróżnieniem dla poety było pisanie pierwszego wersu, ponieważ to on właśnie nadawał ton reszcie. Z czasem te pierwsze wersy usamodzielniły się i to właśnie są HAIKU.
W dawnej Japonii budowę takiego wiersza określano bardzo rygorystycznie (w sumie 17 sylab w trzech wersach), ale poeci innych krajów, których zafascynowało haiku, nie przestrzegali tego już tak bardzo.
Haiku to nie tylko krótka forma. To także umiejętność spojrzenia na świat tak, by wielką, ponadczasową mądrość pokoleń zamknąć w jednej zwyczajnej obserwacji i opisać w kilku słowach.
Uczniowie naszej szkoły (klasy 4-8 ) pisali na zajęciach języka polskiego takie ,krótkie formy wierszowane o lecie i jesieni. Wszystkie teksty były oceniane przez poetów, którzy wydali tomiki z takimi wierszami. Z wierszy powstanie ,,Szkolna Księga Haiku”.
